Duurzaamheid of misleiding.

We spreken van duurzaam ondernemen wanneer de onderneming bij het uitvoeren van de kerntaken ook rekening houdt met het milieu en de sociale context.  In het openbaarvervoer is duurzaamheid ook belangrijk, in dit OV2.xlsx databestand kan je per gemeente kijken naar de beschikbaarheid en milieuprestatie van 6280 bussen. Op http://www.duurzaamheidsscore.nl kunt u uw eigen gemeente benchmarken.  Almere scoort hoog in de bedienbaarheid van haltes. Op 83% van de haltes raast 6 keer per uur een bus langs.

Duurzaamheid klinkt lekker maar is niet altijd wat het lijkt. Neem nu het busmateriaal wat de laatste tien jaar door openbaarvervoerders is aangeschaft. Het moest vooral duurzaam zijn. Van boven af is het eisenpakket aangepast waar een bus aan moest voldoen, waardoor er nu vervoermiddelen worden gebouwd ( u vraagt en wij draaien) die wat problemen opleveren, de wens het voertuig lichter te maken was op zich niet slecht, (lichte voertuigen gebruiken minder brandstof) ware het niet dat dit zonder onderzoek te doen ten koste is gegaan van de levensduur van de voertuigen. Door het chassis lichter uit te voeren en de ramen te plakken is er flink op het gewicht bespaard, dat bespaart brandstof bij het op trekken en remvoeringen bij het afremmen.
Helaas zitten er aan de nieuwe bouwwijze van het materiaal ook wat haken en ogen die niet voldoende onderzocht zijn. De nieuwe bussen zijn geschikt om er tien of twintig personen per rit mee te vervoeren zoals vaak in de achterhoek of Limburg gebeurd en dan houden ze het misschien wel vijftien jaar uit.  

Maar als je ze volstopt met 110 personen per rit op de Parijs Dakar busbaan in Almere veroorzaakt dat zo veel torsie op het chassis dat de zijruiten spontaan knappen en de voorruiten scheuren, onder de vloer de antiroest laag op het chassis scheurt en roestvorming vrij spel heeft, waardoor voertuigen 8 jaar eerder dan begroot doorgeroest moeten worden afgeschreven. De vraag is of dit wel duurzaam is, met de 150 busruiten die er in Almere elk jaar door heen gaan, zeker niet.

In de jaren 70/80 werden busmotoren op de helft van hun levensduur (1500.000 kilometer) gereviseerd, dat hoeft nu niet meer, de motoren van nu zijn door nieuwe technieken verbetert. De vraag naar tweedehands busmotoren is afgenomen nu ze langer mee gaan en er geen bussen meer zijn waar ze kunnen worden ingebouwd, die staan immers met motoren en al op de sloop.  Een hebben wel veel minder brandstof verbruikt dan hun voorgangers met een zwaar chassis maar ook 33% minder kilometers en 33% minder klanten vervoert.

De lage vloerhoogte is verantwoordelijk voor de korte veerweg, en de korte veerweg maakt het schokdempers zeer moeilijk comfortabel af te veren, zulke krachten (20000 kilogram) kan je op de korte veerafstand bijna niet redelijk afveren, rallywagens staan tijdens een Parijs-Dakar race niet voor niets zo hoog op de veerpoten. 

Hoogopgeleide niet-weters hebben onder leiding van staatsecretaris Smit Kroes in de jaren 80 het nieuwe lagevloerbus bedacht om het bejaarden- en rolstoelvervoer uit kostenbesparing om te buigen naar het openbaarvervoer. Daarom offeren chauffeurs op die rammelbakken nu hun gezondheid op om minder mobiele oudere personen en rolstoelers meer reismogelijkheden te bieden. Een totaal achterhaalde doelstelling. De rolstoelen van nu zijn door voortschrijdende technieken nu bijna allemaal elektrisch en de eigen vervoerregels verbied deze elektrische rolstoelen te vervoeren, alleen de ouderwetse handgeduwde rolstoelen mogen legaal mee. In Almere is het gebruik van de bus door mindervalide ouderen de laatste jaren extreem gedaald, zij willen alles op hun gemak en kunnen niets met de racementaliteit van dit moment.  

Redacteur Duurzaamheid.